روزی مرد جوانی وسط شهری ایستاده بود و ادعا می کرد که زیباترین قلب را دارد.جمعیت زیادی جمع شدند و به او نگریستند.

قلب او کاملا سالم بود و هیچ خدشه ای برآن وارد نشده بود.مرد جوان با کمال افتخار و باصدایی بلند به تعریف از قلب خود پرداخت و همه تصدیق کردند که قلب او به راستی زیبا ترین قلبی است که تاکنون دیده اند.

ناگهان پیرمردی جلو جمعیت آمد و گفت که قلب تو به زیبایی قلب من نیست!

مردجوان و دیگران با تعجب به قلب پیرمرد نگاه کردند.قلب او با قدرت تمام می تپید اما پر از زخم بود...

قسمت هایی از قلب او برداشته شده وتکه هایی جایگزین آن شده بود و آنها به راستی جاهای خالی را به خوبی پر نکرده بودند برای همین گوشه هایی دندانه دندانه در آن دیده میشد.در بعضی نقاط شیار های عمیقی وجود داشت که هیچ تکه ای آن را پر نکرده بود

مردم به قلب پیرمرد خیره شده بودند با خود می گفتند که چطور او ادعا می کند که زیباترین قلب را دارد؟!!!

مرد جوان بهد پیرمرد اشاره کرد وگفت تو حتما شوخی میکنی، قلب خود را با من مقایسه کن، قلب تو فقط مشتی بریدگی و خراش است 

پیرمرد گفت: درست است، قلب تو سالم به نظر میرسد اما من هرگز قلب خود را با قلب تو عوض نمیکنم.هر زخمی نشانگر انسانی ست که من عشقم را به او داده ام، من بخشی از قلبم را جدا کردم و به او بخشیدم

گاهی او هم بخشی از قلب خود را به من داده است که به جای آن تکه ی بخشیده شده قرار دادم، اما چون این دو عین هم نبوده اند گوشه هایی دندانه دندانه در قلبم وجود دارد که برایم عزیزند، چرا که یادآور عشق میان دو انسان هستند

بعضی وقتها بخشی از قلبم را به کسانی بخشیده ام،اما آنها چیزی از قلبشان را به من نداده اند،اینها همین شیارهای عمیق هستند، گرچه دردآور هستند اما یادآور عشقی هستند که داشته ام، امیدوارم که آنها هم روزی بازگردند و این شیارهای عمیق را با قطعه ای که من در انتظارش بودم پر کنند

پس حالا میبینی که زیبایی واقعی چیست؟

مرد جوان بی هیچ سخنی ایستاد، در حالیکه اشک از گونه هایش سرازیر میشد به سمت پیرمرد رفت و از قلب جوان و سالم خود قطعه ای بیرون آورد و با دستهای لرزان به پیرمرد تقدیم کرد

پیرمرد آن را گرفت و در گوشه ای از قلبش جا داد و بخشی از قلب پیر و زخمی خود را به جای قلب مرد جوان گذاشت

مرد جوان به قلبش نگاه کرد، دیگر سالم نبود، اما از همیشه زیباتر بود زیرا که عشق از قلب پیرمرد به قلب او نفوذ کرده بود...